Oysters nieuws detail

19-11-2017
Door: Jan van Spaandonk

Maraboes één keer winnaar in Oisterwijk

Verslag van Joris van Boekel

Zondagochtend... altijd spannend... in of uit de selectie... basis of reserve.....en dan ook nog eens tegen de favorieten voor de landstitel in deze onderknuppelklasse van rugbyend Nederland, de Maraboes.... man man man, die dag kon niet meer stuk. Maastricht, dat is altijd een belevenis, zelfs als het in Oisterwijk wordt gespeeld.

Mijn laatste herinneringen aan Maastricht waren de nutteloze, maar vermakelijke (het is maar hoe je het bekijkt en achteraf kun je er vaak om lachen) wedstrijden aldaar, het ziekenhuisbezoek van twee broers aldaar, het ongenadig pak slaag dat Maraboes de laatste seizoenen in Oisterwijk kreeg en een trouwerij (niet die van mij overigens) op landgoed Slavante in Maastricht. Op die laatste gelegenheid scheen zon, was het uitzicht op de Maas prachtig en de wandeling door de mergelgrotten frisjes, maar ook wonderschoon. In dat opzicht is het dan ook vreemd om je rugbycluppie uit het schone Maastricht te vernoemen naar een onooglijke (lees: spuuglelijke) vogel. Waarschijnlijk is bij de naamgeving niet verder gezocht toen de letter "M" (van Maastricht) uit de diersoorten was opgediept na een avondje (lees: etmaaltje) keihard zuipen (in Maastricht zit immers geen Maat en in de Maas zitten vele vele liters) en brallen in 1989 toen een paar koorknapen bedachten dat rugby een mieterse sportieve bezigheid zou zijn om hun feuten te laten doen en dus doende werd een cluppie geconcipieerd. Bij de naamgeving werd waarschijnlijk niet te lang stilgestaan of het moet een speling van het lot zijn geweest (of het feit dat het wereldwijde web toen nog niet werkte in het Zuiden des lands) dat deze foeilelijke waadvogel, die trouw is aan zijn partner (ook niet echt studentikoos) de naamgever van rugbyende Maastrichtse studenten zou gaan worden. Het had immers ook Maanvissen kunnen zijn of Maden, Mammoet, Mandril, Manenwolf of Mara als het met "Ma" moest beginnen. Anders zouden Mier, Muskusrat, Mug, Mossel, Mol, Moeflon, Moerasschildpad, Miljoenpoot, Miereneter of Mestkever ook een prima naam kunnen zijn geweest, maar dat geheel terzijde. Maraboes is het dus in 1989 geworden en ze hebben een website met wetenswaardigheden over hun rugbyclub.

Op de website wordt de rugbygenootschap (een club klinkt immer te bourgeois voor een veredeld studentenkoor) aangeprezen als 'notorious' oftewel berucht en waarschijnlijk heeft Simon le Bon met zijn muziekgenootschap Duran Duran de inauguratie van de eerste praeses dezes vereniging ingeluid. Op de website wordt ook gesproken over lange vriendschappen en de rijke rugbytradities. Gelukkig zijn de rugby waarden en normen hetgeen deze studenten hoog in het vaandel dragen en hetgeen zij wensen uit te dragen aan rugbyend Nederland. Een mooie pot stond ons landelijke boerenpummels derhalve te wachten nu deze nobele studenten uit het Zuiden des lands hun opwachting zouden maken in de parel van Brabant.

Ook de studenten hadden er zin in, want zij stonden al om 11.00 uur voor de deur voor de ko om 13.00 uur.

Rugby waarden en normen staan hoog in het vaandel van het genootschap, maar helaas bleken de weinig Maastrichts sprekende studenten die als rugbyers vermomd op het veld aantraden (kick)boksen te verkiezen boven een faire pot rugby, met name de nummers 4, 7 en 22 lieten in dat opzicht van zich spreken. Voor de ogen van de ref werd in de eerste minuut meteen de eerste vuistslag uitgedeeld, hetgeen de betreffende Maraboe op een korte reprimande kwam te staan. De latere vuisten en zelfs het schoppen van de op de grond liggende Oyster door twee samenwerkende vogels werd over het hoofd gezien en er kwamen dus geen verdere reprimandes. Dat gebeurde wel voor menig over de top situatie in de rucks, from the side offences, aanhoudende overtredingen door dezelfde spelers: telkens wees de ref daarop en gaf aan dat een volgende overtreding bestraft zou gaan worden. Dat werd ook gedaan toen een Oyster hoog tackelde en er direct met geel afgestuurd werd. De latere hoge tackles van Maraboezijde werden bestraft met enkel strenge woorden. Dit leidde tot een moeizame wedstrijd waarbij de frustraties hoog opliepen en mooi rugby uitbleef.

Nu lijkt het alsof het verlies was gelegen in de ref en de boksende tegenstander, maar niets is minder waar. Deze ontsierende activiteiten waren niet de oorzaak van het verlies: dat waren de twee tries die Maraboes wist te scoren en het onvoldoende op en over de gainline spelen aan onze zijde. Waar de forwards keiharde werkten voor de bal, werd daarmee onvoldoende gedaan om succes te bereiken. Er ligt de komende weken dus een taak voor coach(es) en spelers om diep in hun binnenste te kijken waar de kracht van dit team ligt en waar de zwakheden. Op basis daarvan moet Oysters 2 na de korte onderbreking van de competitie sterker uit de strijd te komen, want op 10 december aanstaande komen de Wilde Rovers met hun ferme speelstijl en noeste baarden naar Oisterwijk. Gezien het uitverlies in het verre oosten valt in die wedstrijd nog wel iets recht te zetten.

En dat die dag niet meer stuk kon.... dat is maar een kwestie van gezichtspunt. Ik mag morgen naar de dokter, als hij nu eens de telefoon wil opnemen, om mijn kwetsuren toch maar te laten onderzoeken na ettelijke weken in de ontkenningsfase te hebben verkeerd. Die paar weken onderbreking van de competitie (lees: rust) komt voor een boel spelers op het juiste moment, want de blessa-app puilt uit en de stoelen voor iedereen die niet meer een hele wedstrijd kan staan, zijn niet aan te slepen. Fysio Frank denkt er zelfs aan op een full time dienstverband met Oysters aan te gaan ;-)

Laat dit alles je niet teneerslaan: het gaat erom hoe je opstaat na de tackle!

Foto's op DEZE link

Top Nieuws

Nieuwsoverzicht